Tengja við okkur

Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins

Af hverju er Brussel svona upptekið af pínulitla landinu mínu?

Hluti:

Útgefið

on

Við notum skráninguna þína til að veita efni á þann hátt sem þú hefur samþykkt og til að bæta skilning okkar á þér. Þú getur sagt upp áskrift hvenær sem er.

Ekki líða illa ef þú hefur aldrei heyrt um landið mitt. Vanúatú er mjög lítið, fátækt og lágstemmd – 83 eyjar í suðvesturhluta Kyrrahafs með rúmlega 300,000 sálir, sem flestar hafa hvorki rafmagn né bætt hreinlætisaðstöðu. Við erum friðsamur hópur og gerum ekki mikinn hávaða á alþjóðavettvangi. Samt sem áður höfum við í mörg ár fengið óhóflega mikla athygli frá framkvæmdastjórn Evrópusambandsins – með hrikalegum áhrifum á efnahag okkar, skrifar Sela Molisa, fyrrverandi þingmaður og ráðherra í lýðveldinu Vanúatú, og fyrrverandi bankastjóri Alþjóðabankahópsins fyrir Vanúatú.

Evrópubúar hafa verið í kringum Vanúatú í mjög langan tíma. Spánverjar, Frakkar og Englendingar komu og fóru, þar á meðal James Cook sem nefndi staðinn Nýju Hebríðarnar. Það var síðar rekið sem ensk-franskt sambýli (fínt nafn á nýlendu undir sameiginlegri forsjá) frá 1906 til 1980, þegar stofnfeður lýðveldisins okkar lýstu loksins yfir sjálfstæði og gáfu því núverandi nafn.

Alla tíð síðan hefur Vanúatú verið háð erlendri aðstoð til að lifa af. Megnið af því hefur verið veitt af fyrrverandi herrum okkar, Bretlandi og Frakklandi, ásamt Ástralíu, Nýja Sjálandi og ýmsum fjölþjóðlegum samtökum.

Evrópusambandið býður stjórnvöldum okkar tvíhliða aðstoð – að upphæð 25 milljónir evra í beinum fjárveitingastuðningi fyrir nýjustu lotuna (2014-2020) – ásamt hjálparáætlunum fyrir Kyrrahafssvæðið víðara. Á COP26 leiðtogafundinum í fyrra hóf það BlueGreen Alliance, fjárhagsramma fyrir Kyrrahafið með áherslu á loftslagsbreytingar, sjálfbæra þróun, mannréttindi og öryggi.

Þetta eru allt mjög góð verk. Þjóð okkar viðurkennir að evrópsk örlæti hefur verið mikilvægur þáttur í að halda okkur á floti í gegnum erfiðar áskoranir og við deilum mörgum af þeim gildum sem kynnt hafa verið í ferlinu.

Hins vegar myndum við vera miklu þakklátari ef Evrópubúar nýttu ekki auð sinn og áhrif samtímis til að grafa stöðugt undan hagvexti okkar.

Að halda efnahag okkar í þéttum taum

Fáðu

Fjárhagsaðstoð er gulrótin; nú kemur prikið. Vanúatú hefur þann vafasama sérstöðu að koma fram á ekki aðeins einum, heldur tveimur evrópskum svörtum listum: einum varðandi skattsvik. (Ég hef skrifað um það hér), og hitt, peningaþvætti og fjármögnun hryðjuverka (lestu hitt verkið mitt hér) .

Alþjóðlega viðurkennd yfirvöld í þessum málum - OECD fyrir það fyrra og FATF fyrir það síðara - hafa lengi lýst því yfir að Vanúatú uppfylli staðla sína. Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins er ein um að krefjast þess að við séum hættulegir aðstoðarmenn fjármálaglæpa.

Í mörg ár hafa þessir svarti listar verið óverðskuldaðir blettir á orðspori lands okkar, með beinu efnahagslegu tjóni þar sem þeir hafa tilhneigingu til að slökkva á hugsanlegum viðskiptalöndum og fjárfestum, á sama tíma og við þurfum brýnt að auka fjölbreytni í atvinnulífi okkar.

Núverandi landsframleiðsla okkar er undir $900M. Flestir íbúar okkar lifa enn á sjálfsþurftarlandbúnaði. Þó að erlend aðstoð hafi lengi verið hjálpleg við að útvega fólki okkar grunnþarfir, þar á meðal innviði, heilsugæslu og menntun, þá er það ekki sjálfbært til lengri tíma litið eftir umfangi annarra. Við þurfum að efla hagkerfi okkar á eigin spýtur með því að þróa útflutningsiðnað okkar - sérstaklega þar sem COVID hefur rænt okkur ferðaþjónustu. 

Við vitum ekki enn hvers vegna

Svartlistar ESB gera þetta markmið erfiðara að ná. Þau hafa lítil áhrif á skattsvik, peningaþvætti eða fjármögnun hryðjuverka, en þau gefa okkur lamandi fötlun í alþjóðlegri samkeppni um fjármagnsfjárfestingar.

Ef við værum svo harðsvíraðir aðilar að fjármálaglæpum, myndirðu halda að framkvæmdastjórn Evrópusambandsins væri fús til að leysa málið með því að krefjast sérstakra aðgerða af okkar hálfu. Hugsaðu aftur. Leiðtogar okkar og stjórnarerindrekar hafa þrýst á þá um svör í mörg ár, aðeins til að mæta þögn, töfum og óljósum loforðum um endurmat sem einhvern veginn kemur aldrei.

Við spilum eftir reglunum, við fylgjum alþjóðlegum stöðlum, en svartalistar ESB halda hagkerfi okkar á ósanngjarnan hátt í taumi. Eftir 42 ára sjálfstæði eigum við enn eftir að ná sjálfræði. Við erum fullvalda þjóð en samt hangir velferð okkar enn á duttlungum Evrópubúa.

Franski fíllinn í herberginu

Kannski er ég ósanngjarn í víðtækum yfirlýsingum mínum um Evrópubúa. Þeir gætu mjög vel átt eingöngu við Frakka.

Vanúatú er kannski langt frá meginlandi Evrópu, en það er mjög nálægt frönsku yfirráðasvæði Nýju Kaledóníu, þar sem innfæddir íbúar deila Melanesian arfleifð okkar. Fólkið okkar hefur búið saman í árþúsundir og mörg okkar eiga þar vini og ættingja. En pólitískt séð er þetta annar heimur.

Ásamt Frönsku Pólýnesíu og Wallis og Futuna er Nýja Kaledónía skær áminning um sögu franskrar nýlendustefnu í Kyrrahafinu. Reyndar, þó að þau séu opinberlega nefnd „erlend yfirráðasvæði“, mætti ​​halda því fram að þau hafi haldið mörgum af einkennandi eiginleikum nýlendna, aðeins undir saklausara nafni.

Í raun, samkvæmt langvarandi reglum um afnám landnáms, vísar allsherjarþing Sameinuðu þjóðanna til franskra eigna í Kyrrahafinu sem „ósjálfstjórnarsvæði“ (NSGT), „þar sem fólk hefur ekki enn náð fullri sjálfstjórn“ samkvæmt kafla. XI í sáttmála SÞ. Þrátt fyrir að kynslóðir franskra stjórnarerindreka í röð hafi óbeit á þessari leit að sjálfstjórn, hafa margir frumbyggja þeirra kallað eftir sjálfstæði. 

Ein góð leið til að lægja byltingarkennd af þessu tagi er að benda á svívirðilegan bilun sjálfstæðu fyrrverandi nýlendunnar Vanúatú, eins og Macron forseti gerði í júlí 2021 ræðu frá Tahítí. Hann var teiknaður af Ódysseifsbók Hómers og varaði við því að hlusta á „sírenukallið“ um „ævintýraleg verkefni“ með „óvissri fjármögnun“ og „furðulegum fjárfestum“. „Ég lít á það sem gerðist á svæðinu, á Vanúatú og víðar (...) Vinir mínir, við skulum hanga í mastrinu,“ hvatti Macron og benti á gildi þeirrar „verndar“ sem Frakkland býður yfirráðasvæðum sínum.

Að tryggja trausta fjármögnun er vissulega lykillinn að því að tryggja velmegun og velferð fólks míns. Bara ef það væri ekki evrópskt skrifræði sem ætlað væri að grafa undan horfum okkar á alþjóðaviðskiptum og hagvexti.

Hagur vafans

Það er auðvelt að vera tortrygginn og halda að Frakkland sé að gera dæmi um Vanúatú til að draga úr sjálfstæðishita á yfirráðasvæðum sínum, eða frekar grimmilega klippa vængi efnahagslegs keppinautar á svæðinu. En ég vil frekar trúa á góðan ásetning Frakka og að þeir geri sér einfaldlega ekki grein fyrir því hversu miklum skaða efnahagstálmar þeirra valda.

Svo virðist sem sögulegir forvígismenn mannréttinda hafi einfaldlega mistekist að átta sig á því að varðveisla réttinda okkar og frelsis vegi einfaldlega þyngra en hvers kyns efnahagslegur metnaður sem þeir kunna að hafa á svæðinu.  

Það er athyglisvert að Bretar, sem við munum eftir að hafa verið mun hlynntari sjálfstæði okkar árið 1980, hafa ekki með Vanúatú á þeirra eigin svarta lista yfir peningaþvætti eftir að þeir yfirgáfu Evrópusambandið. Tilhneigingin til að leggja Vanúatú í einelti virðist vera sterkari í Frakklandi.

Við njótum kannski ekki „verndar“ þess eins og yfirráðasvæði þess gera, en gætum við að minnsta kosti verið í friði?

Deildu þessari grein:

EU Reporter birtir greinar frá ýmsum utanaðkomandi aðilum sem lýsa margvíslegum sjónarmiðum. Afstaðan sem tekin er í þessum greinum er ekki endilega afstaða EU Reporter.

Stefna